الف : هواپيمای مدل پرواز آزاد
هواپيمای مدل نطفه علم هوانوردی است و تاريخچه آن تاريخچه علم پرواز است. اولين آشنايی دانشمندان با قوانين ايروديناميك و پرواز از آزمايش بر روی مدلها حاصل شده است.
سر جرج كيلی (1857-1773) يكی از نوابغ انگلستان را همگان به عنوان پدر علم هوانوردی می شناسند. وی در خلال آزمايشات خود برای اولين بار در تاريخ هواپيمايی ساختمان اساسی هواپيما را به صورت تئوری مشخص كرد. كيلی روابط بين جريان هوا و خميدگی سطوح را كه پيدايش نيروی “ برا ” را اثبات می‌كند ، كشف كرد. او همه اين يافته‌ها را با استفاده از يك هواپيمای گلايدر مدل كه در سال 1807 ساخته بود به دست آورد و با استفاده از تجربيات بدست آمده كتاب ناوبری هوا را در سال 1809 منتشر كرد. در سال 1842 دو نفر انگليسی ديگر به نامهای ويليامز هنسون و جان استرينگ فيلو با استفاده از نظرات و تجربيات كيلی يك هواپيمای مدل با طول بال 3 متر و طول بدنه 167 سانتی‌متر مجهز به يك موتور بخار و دو ملخ چهار پره را تكميل كردند كه موتور آن مخصوص اين كار ساخته شده بود. اين هواپيما در پرواز آزمايشی اول از تعادل كافی برخوردار نبود و پس از مهاجرت هنسون به آمريكا ، استرينگ فيلو به تنهايی و با پشتكار آن هواپيما را بهينه كرد. جان استرينگ فيلو اولين پيشگام پرواز بود كه موفق شد يك هواپيمای مدل موتوردار را پرواز دهد. هواپيمای مدل او هم اكنون در موزه علمی لندن نگهداری می شود. در حدود سالهای 1870 علم هوانوردی از مرزهای انگلستان پا فراتر نهاد و در كشور فرانسه اينگونه فعاليتها آغاز شد. الفونس پنو در فرانسه از مشهورترين دانشمندان هوانوردی زمان خود بود كه با استفاده از هواپيمای مدل گلايدر و بالزن و همچنين پرواز آزاد و سپس موتوركشی توانست اين علم را به پيش ببرد. او در سال 1872 در انجمن هوایي پاريس مدلی را ارائه كرد كه در محيط بسته به مدت 11 ثانيه مسافتی حدود چهل متر را طی كرد و باعث حيرت اعضاء انجمن شد. چرا كه هواپيمای او به خوبی متعادل بود. او در خلال ساخت و پرواز و آزمايشات پروازی مدلهايش به اهميت زاويه هفتی و زاويه نصب بال پی برد. در كشور آلمان اتوليلينتال به همراه برادر خود گوستاو آزمايشات مختلفی را روی مدلهای قابل پرواز انجام دادند و سپس كايتهای با سرنشين مشهور خود را پرواز دادند. در حوالی سال 1886 در شهر واشنگتن آمريكا ، ساموئل لانگلی برای اولين بار مدلهای قابل پروازی را ارائه كرد. او در سال 1891 يك هواپيمای مدل پرواز آزاد با موتور بخار ساخت كه بر اساس گزارش شاهدان عينی پرواز بسيار متعادلی را انجام داد و پس از حدود 5/1 دقيقه به سلامت فرود آمد. لانگلی از تجربيات بدست آمده مانند اتوليلينتال برای ساخت هواپيمای با سرنشين استفاده كرد اما برادران رايت بودند كه از لانگلی پيشی گرفتند. آنها با استفاده از تجربياتی كه ليلينتال بدست آورده بود و نيز هواپيمای مدل گلايدری كه خودشان ساخته بودند ، توانستند هواپيمای موتوردار با سرنشين خود را برای اولين بار در تاريخ در سال 1903 پرواز دهند .
ب : هواپيماي مدل راديو كنترل
اولين نمونه بسيار ابتدايی راديو كنترل در شهر نيويورك ، در سال 1898 به نمايش درآمد. اين دستگاه را نيكولا تسلا به عنوان يكی از 113 اختراعش به ثبت رسانيد. در پی اين تحقيقات ارتش به حمايت مالی تسلا برآمد و او طرحهای تحقيقاتی بسياری را در زمينه راديو كنترل و سيستمهای مخابراتی برای ارتش انجام داد. او در اواسط سال 1930 يك هواپيمای كوچك راديو كنترل ابتدايی با موتور گازوئيلی ساخت. در سال 1936 اولين مسابقه هواپيمای مدل راديو كنترل برگزار شد كه هنوز زود بود. در سال 1937 مسابقات هواپيمای مدل راديويی 6 شركت كننده داشت كه فقط يك هواپيما توانست سالم به زمين بنشيند. در سال 1938 يك بار ديگر مسابقات توسط انجمن موتور سيتی آمريكا برگزار شد. اين بار تعداد شركت كنندگان به 26 نفر افزايش يافت. اما فقط 6 شركت كننده توانستند قابليت پرواز هواپيمايشان را به نمايش بگذارند. در مسابقات سال 1939 داوران به عملكرد راديو كنترل ، چه بر روی زمين ، چه در پرواز اهميت بيشتری داده بودند. در اين مسابقات برادران گود (والت و بيل) با بدست آوردن 89 امتياز از 100 امتياز مقام اول را بدست آوردند. در حالی كه نفر دوم تنها 11 امتياز را بدست آورده بود. برادران گود قبل از مسابقات 1939 بيش از 60 دستگاه راديو كنترل را آزمايش و بكار گرفته بودند. آنها بعد از سال 1940 چندين بار مقام اول مسابقات را بدست آوردند و اين موفقيتها بعد از جنگ جهانی هم ادامه داشت. تاريخ تكامل راديو كنترل و هواپيمای راديويی را مديون تلاش و فداكاری بسيار اين دو برادر است. هواپيمای موفق آنها به نام گوف هم اكنون در موزه هوافضای واشنگتن نگهداری مي‌شود. يكی ديگر از افراد پيشگام در زمينه هواپيمای مدل راديو كنترل ، ژوزف راسپانته مي‌باشد. او يك طراح و سازنده استثنايی بود. او خيلی زود تكنولوژی الكترونيك و هواپيمای مدل موتوردار را با هم تركيب كرده و بكار گرفت. سيستم راديو كنترل او كه از مكانيسم شماره‌گير تلفن الهام گرفته بود ، دارای عملكرد بهتری نسبت به رقبا بود. او مقام دوم مسابقات سال 1939 و 1940 را بدست آورده بود و سرانجام در سال 1946 مقام اول را بدست آورد. با پيشرفت علم در زمينه نيمه هادی ها و بوجود آمدن ترانزيستورها و مدارات كوچك الكترونيكی ، راديو كنترل ها نسبت به گذشته پيچيده‌تر شده‌اند. با نظر به گذشته پی می بريم كه پيشگامان راديو كنترل هديه بسيار بزرگی را با تلاش و پشتكارشان به ما هديه كرده و كاری به مراتب بزرگتر از چيزی كه بتوان آن را فقط تركيبی از سيستمهای الكترونيكی و مكانيكی دانست ، انجام داده‌اند و بدون اين تلاشها امروزه بدون شك نمي‌توانستيم به سيستمهای پيشرفته فرستنده و گيرنده‌های راديو كنترل دست يابيم. راديو كنترلهای پيشرفته ديجيتالی ، قابليتهای بسياری را پيش روی ما قرار داده‌اند و با تنظيمات و تركيبات نرم‌افزاری میتوان بازده بسيار بيشتری را با رعايت سادگی و سبكی مجموعه بدست آورد .
ج : هواپيمای راديو كنترل در ايران
اين هنر و صنعت در سال 1964میلادی و برابر سال1343شمسی در محل فرودگاه مهرآباد توسط دو نفر انگليسی به نامهای پيتر كابرول و فيل اسميت عملاً پا به كشور ايران نهاد. نمايش ياد شده در حضور خانواده شاه و درباریان و نيز شماری از سران وقت ارتش صورت گرفت. از آن به بعد باشگاه هواپيمايی كشوری متولی گسترش اين فن و ارائه خدمات به جوانان علاقمند شد كه برخی فعاليتهای اين بخش تاكنون ادامه دارد ؛ با اين تفاوت كه بعد از انقلاب اسلامی بودجه و فعاليت آن به ميزان قابل توجهی كاهش يافت و بعلت مناسب بودن هزینه ها نسبت به دیگر فنون پرواز ، اشخاص عادی علاقمند به اين رشته هم اكنون فعاليت گسترده ای نسبت به اعضاء باشگاه هواپيمايی كشوری انجام می‌دهند .