اندیشه پرواز به آسمان ها همچون پرندگان و رویای رهائی از زمین ، از دیر باز در مخیله آدمی وجود داشته است . تمایل انسان به پرواز مربوط میشود به زمانی که انسانهای ماقبل تاریخ برای اولین بار پرندگان در حال پرواز را مشاهده کردند.
در كتاب ها آمده است كه یكی از امپراتوران باستانی چین اژدهای بزرگی از پارچه مخصوص ساخت و درون آن را از دود گرم پر كرد و در برار چشمان متحیر رعایای خویش اژدها را به آسمان فرستاد .
در افسانه های اساطیر یونان و روایات بسیار باستانی نیز این آرزوی دیرین بشر به خوبی مشاهده می شود. طبق افسانه ای یونانی دیدالوس ( Daedalus ) و پسرش ایکاروس ( Icarus ) بال هایی از پر پرندگان ساخته و آن ها را با موم به خود چسبانیدند و با کمک این بالها تونستند پرواز کنند و از چنگ مینوس ( Minos ) پادشاه کرت که آن ها را در زندان لابیرنت خود محبوس ساخته بود بگریزند . دیدالوس و ایکاروس در آسمان پرواز کنان می رفتند و ایکاروس به واسطه شور و شوق پرواز ، اندرز پدرش را که به وی گفته بود نزدیک خورشید نشود از یاد برد و همچنان در آسمان بالا می رفت تا این که بر اثر حرارت زیاد خورشید موم ها آب شدند و ایکاروس درون دریا افتاد و کشته شد . علت شکل گیری این افسانه هشدار به کسانی بود که قصد رسیدن به عرش و خدا را داشتند و نمونه مشابه این افسانه، داستان برجهای بابل ( Tower of Babel ) بود که در انجیل نیز ذکر شده است. به هر حال اینگونه افسانه ها نشاندهنده تمایل انسان به پرواز میباشد و بطور كلی در تاریخ هر كشور ، نظایر این افسانه های یونانی مشاهده می شود.
در یونان باستان ارسطو نخستین دانشمندی بود که درباره معمای پرواز به تفکر و اظهار نظر پرداخت .
همچنین نیز بر طبق اسناد تاریخی نخستین كسی كه عملاً مدعی شد كه ، بوسیله بالهای متحرك مصنوعی می توان همانند پرندگان در آسمان پرواز كرد ، نقاش ، مجسمه ساز ، فیزیكدان ، فیلسوف ، طبیب و دانشمند ایتالیایی ، لئوناردو داوینچی (Leonardo da Vinci ) بود. وی با ارائه طرح نقشه فنی پرواز اعلام نمود می توان بوسیله اسباب و ادوات مكانیكی بخصوص با استفاده از بالهای مصنوعی از مكانهای مرتفع ، به آسانی و بی خطر فرود آمد .
اندیشه وی را یارانش به باد تمسخر گرفتند ، ولی او پس از مدتی آزمایش ، موفق شد دستگاه كوچكی بسازد كه مركب از دو بال ، یك بدنه و یك سكان بود ، لئوناردو دستگاه خود را از مكان مرتفعی به پائین رها نمود و پس از طی خط سیر طولانی به آرامی روی زمین نشست . این دستگاه كه در حقیقت پدر بزرگ هواپیماهای امروزی است .
چندی بعد لئوناردو در سال ۱۵۰۰ دستگاه خود را كاملتر نمود بدین معنی كه بوسیله یك فنر كه حركات ملایمی به بالهای دستگاه اختراعی می داد موفق شد آن را مدت بیشتری در هوا نگاه دارد ، ولی البته كسی با آن پرواز نكرد و اطرافیانش دستگاه را خرد كرده استاد را رنجیده خاطر ساختند و از ادامه این كار منصرف كردند .
طرح وی به نظر میرسید که قابل استفاده برای پرواز باشد و عملا نیز نمونه اولیه به پرواز در آمد. او بطور جدی در خصوص طراحی هواپیما فعالیت کرد و برای نمونه میتوان به طرح هواپیمای گلایدر ( هواپیمای بدون موتور ) ، که توسط وی در قرن پانزدهم میلادی صورت گرفت ، اشاره کرد.
علاوه بر طرح یاد شده لئوناردو ، طرح هایی نیز برای ساخت بالگرد (helicopter ) تهیه دیده بود که در عمل قابل استفاد برای پرواز نبودند.
اگر چه لئوناردو كار خود را ادامه نداد ولی پس از وی دیگران طرح او را دنبال كردند. عده زیادی از افراد جسور اظهار می داشتند : چگونه پرندگان با بالهای خود در هوا پرواز می كنند و به زمین سقوط نمیكنند ؛ ما نیز می توانیم با تعبیه دستگاهی شبیه بال پرندگان و یا بادبادك لئوناردو در هوا سر بخوریم ، بالهای دستگاه ، می تواند ما را روی هوا نگاه دارند. در حالیکه طرح گلایدر لئوناردو هرگز توسط وی به مرحله ساخت نرسید ، ولی در چندین سده بعد ، یعنی در سده بیست میلادی ساخت هواپیما با استفاده از طرحهای نامبرده به انجام رسید . در سال ۱۶۷۸ میلادی " بینه " فرانسوی با تعقیب افكار لئوناردو دستگاه دیگری ساخت كه بالهایش توسط انسان حركت می كرد ، وی در این كار یعنی پرواز موفق نشد .
اولین مقاله ای که در خصوص هوانوردی منتشر شد، با عنوان " طرح ماشینی که میتواند در آسمان پرواز کند "، در سال 1714 میلادی توسط امانوئل سوئیدنبرگ ( Emanuel Swedenborg ) به چاپ رسید. این ماشین پرنده از اسکلتی بسیار سبک و پوششی از جنس کرباس بسیار مقاوم تشکیل یافته بود و همچنین دو بال متحرک، و یا در حقیقت دو پاروی بزرگ، که در یک محور افقی قرار داشتند، بگونه ای در طراحی آن تعبیه شده بود که در برابر حرکت بالها به سمت بالا هیچگونه مقاومتی وجود نداشت ولی در اثر حرکت آنها به سمت پائین نیروی بالا برنده lift ایجاد می گردید.
سوئیدنبرگ به این امر وقوف داشت که ماشین یاد شده قادر به پرواز نخواهد بود، ولی با این وجود آنرا برای شروع تجویز میکرد و اطمینان داشت که مشکلات آن در آینده قابل حل خواهد بود. سوئیدنبرگ عنوان میکرد که :
" از آن جهت که اجرای این طرح عملا نیاز به نیرویی بیشتر از نیروی انسان و همچنین وزنی سبکتر از وزن بدن انسان را طلب میکند، اینطور بنظر می آید که صحبت کردن از این طرح بسیار آسان تر از اجرای عملی آن می باشد. علم مکانیک شاید بتواند وسیله ای به نام مارپیچ قدرتمند پیشنهاد کند تا بتوان این طرح را اجرا کرد. اگر این مزیت ها و ملزومات در نظر گرفته شود، شاید در آینده شخصی بداند که چگونه به بهترین روش طرح ما را، که فقط در حد پیشنهاد است، مورد استفاده قرار داده و با اضافه کردن مواردی به آن آنرا به اجرا درآورد. در عین حال شواهد و نمونه های متعددی از طبیعت در دست میباشد که نشان دهنده این واقعیت است که اجرای اینگونه پروازها بدون خطرات احتمالی قابل اجرا میباشد، هر چند که در آزمایشات اولیه به قیمت کسب تجربه میبایست خطراتی را به جان خرید، و شکسته شدن دست یا پایی را نادیده گرفت . "
البته سوئیدنبرگ طی مشاهداتش به این امر واقف شده بود که حل معمای اصلی پرواز در یافتن نیرویی است که بتواند ماشین پرنده را در آسمان نگاه دارد . تا زمانی که برادران رایت (Wright Brothers ) هواپیما با موتور دیزلی را ساختند هنوز موتوری که به اندازه کافی سبک وقدرتمند باشد تا بتوانند هواپیماها را به پرواز درآورد ساخته نشده بود .